Μια μέθοδος για το πώς ένας εκπαιδευτικός μπορεί να δημιουργήσει ένα θεατρικό σενάριο προκειμένου να διδάξει οποιοδήποτε θέμα/περιεχόμενο θέλει. Βασίζεται στον κοινό παιδαγωγικό τόπο όπου η μίμηση, η δράση, το παιχνίδι ρόλων, τα παιχνίδια και ο αυτοσχεδιασμός είναι ο τρόπος με τον οποίο τα παιδιά επιλέγουν αυθόρμητα να επικοινωνήσουν με το περιβάλλον τους και να μάθουν από αυτό.

Ως δραστηριότητα, κατεξοχήν συλλογική, ευνοεί την κοινωνικοποίηση του παιδιού, κάνοντάς το «εθισμένο» στην επικοινωνία και το ομαδικό πνεύμα.

Δημιουργική μάθηση με βάση τη δράση, τα παιχνίδια και τις εικόνες. Για τους λόγους αυτούς και καθώς δεν βασίζεται στη γνωστική βάση μπορεί να αποτελέσει μια εναλλακτική λύση για παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες, τα οποία δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις παραδοσιακές μεθόδους διδασκαλίας με αποτέλεσμα να τίθενται στο περιθώριο της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Το θέατρο και οι θεατρικές τεχνικές γενικότερα λειτουργούν ως αποτελεσματική μέθοδος διδασκαλίας όλων των ειδών μαθημάτων. Έτσι, η μαθησιακή διαδικασία μπορεί να γίνει πολύχρωμη, γοητευτική και αστεία.